พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัสว่า "การได้อัตภาพเป็นมนุษย์นั้นแสนยาก" แต่การดำเนินชีวิตให้ถูกทาง เมื่อเกิดมาแล้วยังยากกว่า
เพราะถ้าดำเนินชีวิตไม่ถูกทางแล้ว ชีวิตในอนาคตมีแต่จะตกต่ำลง ยากนักที่จะมีโอกาสกลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีก ในเมื่อตายไป
การเกิดเป็นมนุษย์ต้องอาศัย "บุญ" มี "ทาน" เป็นต้น นำมาเกิด เรามีบุญจึงมาเกิดในแดนพระพุทธศาสนา จึงควรศึกษา
และสดับธรรมของพระพุทธเจ้าไว้ เป็นเครื่องประดับสติปัญญา ให้ประพฤติในที่ชอบ ที่ถูก ที่ควร เป็นมงคล
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสัตบุรุษเป็นที่พึ่งอันประเสริฐ เป็นที่พึ่งอันสูงสุด ที่พึ่งอันเกษม เป็นปัจจัยให้ถึงพระนิพพาน
อันไม่มีความแตกดับ ก้าวล่วงทุกข์ทั้งปวงได้ในที่สุด
สัตบุรุษนี้ ได้แก่ผู้สงบ คือ สงบจากกายทุจริต สงบจากวจีทุจริต สงบจากมโนทุจริต สัตบุรุษนั้นเป็น
ผู้มีศรัทธา เชื่อมั่นในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เชื่อกรรมและผลแห่งกรรม เชื่อว่าสัตว์ทั้งหลาย มีกรรมเป็นของตน เป็นผู้มีศีล เป็นผู้
มีพาหุสัจจะ คือสดับตรับฟังมาก มีหิริ ความละอายบาป มีโอตตัปปะ ความกลัวบาป มีจาคะ ยินดีในการให้ ไม่ตระหนี่ และมีปัญญา รู้จัก
อะไรควรทำ ควรพูด อะไรไม่ควรทำ อะไรไม่ควรพูด หรือ เราอย่าเป็นคนเก่งแบบพาล แต่จงเป็นคนเก่งในทางสร้างความดี
วันหนึ่งๆ ให้เราพิจารณาดูว่า วันนี้เราทำอะไร ทำผิดหรือถูก ถ้าทำผิดก็จงงดไม่ทำเช่นนั้นอีก พิจารณาปรับปรุงแก้ไขตัวเรา ให้
ดีขึ้น ใจจะได้เป็นสุข
พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอริยสาวก ตลอดจนผู้ตั้งอยู่ในศีล ในธรรม ชื่อว่า สัตบุรุษ ในบรรดาสัตบุรุษเหล่านั้น
พระพุทธเจ้าประเสริฐที่สุด สัตบุรุษมีปัญญาพาตนให้พ้นทุกข์ได้
เพราะถ้าดำเนินชีวิตไม่ถูกทางแล้ว ชีวิตในอนาคตมีแต่จะตกต่ำลง ยากนักที่จะมีโอกาสกลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีก ในเมื่อตายไป
การเกิดเป็นมนุษย์ต้องอาศัย "บุญ" มี "ทาน" เป็นต้น นำมาเกิด เรามีบุญจึงมาเกิดในแดนพระพุทธศาสนา จึงควรศึกษา
และสดับธรรมของพระพุทธเจ้าไว้ เป็นเครื่องประดับสติปัญญา ให้ประพฤติในที่ชอบ ที่ถูก ที่ควร เป็นมงคล
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสัตบุรุษเป็นที่พึ่งอันประเสริฐ เป็นที่พึ่งอันสูงสุด ที่พึ่งอันเกษม เป็นปัจจัยให้ถึงพระนิพพาน
อันไม่มีความแตกดับ ก้าวล่วงทุกข์ทั้งปวงได้ในที่สุด
สัตบุรุษนี้ ได้แก่ผู้สงบ คือ สงบจากกายทุจริต สงบจากวจีทุจริต สงบจากมโนทุจริต สัตบุรุษนั้นเป็น
ผู้มีศรัทธา เชื่อมั่นในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เชื่อกรรมและผลแห่งกรรม เชื่อว่าสัตว์ทั้งหลาย มีกรรมเป็นของตน เป็นผู้มีศีล เป็นผู้
มีพาหุสัจจะ คือสดับตรับฟังมาก มีหิริ ความละอายบาป มีโอตตัปปะ ความกลัวบาป มีจาคะ ยินดีในการให้ ไม่ตระหนี่ และมีปัญญา รู้จัก
อะไรควรทำ ควรพูด อะไรไม่ควรทำ อะไรไม่ควรพูด หรือ เราอย่าเป็นคนเก่งแบบพาล แต่จงเป็นคนเก่งในทางสร้างความดี
วันหนึ่งๆ ให้เราพิจารณาดูว่า วันนี้เราทำอะไร ทำผิดหรือถูก ถ้าทำผิดก็จงงดไม่ทำเช่นนั้นอีก พิจารณาปรับปรุงแก้ไขตัวเรา ให้
ดีขึ้น ใจจะได้เป็นสุข
พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอริยสาวก ตลอดจนผู้ตั้งอยู่ในศีล ในธรรม ชื่อว่า สัตบุรุษ ในบรรดาสัตบุรุษเหล่านั้น
พระพุทธเจ้าประเสริฐที่สุด สัตบุรุษมีปัญญาพาตนให้พ้นทุกข์ได้
ที่มา : ของข้อความนี้จาก หนังสือพระประวัติพลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ โดย แฉล้ม อุศุภรัตน์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น